Over een opmerkelijke lichamelijke eigenschap van het Schipperke, namelijk de afwezigheid van de staart bestaan er diverse legendes, vaak gebaseerd op een historische kern, maar soms ook aangevuld, verdraaid of zelfs aangedikt met fictieve elementen, wonderen en bijzondere gebeurtenissen. 

 

Omdat men in het verleden nog geen afdoende verklaring voor het stompstaartje had, ontstond de legende dat een van de schoenlappers jaloers was op de mooie hond van een collega, zijn mes nam en uit wraak de staart van de hond afsneed. Anderen opperden nog gekkere dingen, zoals dat het kwispelen van de staart een boot zou kunnen laten kapseizen, of dingen van de boot zou kunnen stoten, of ervoor zou kunnen zorgen dat de hond zelf van de boot zou vallen. 

​

De werkelijkheid is uiteraard anders. De meeste puppy’s van het ras worden gewoon met een staart geboren. Een paar dagen na geboorte wordt de staart dan gecoupeerd (in veel landen is op deze handeling een verbod). De bewering uit het verleden dat het merendeel van deze hondjes al bij de geboorte staartloos zou zijn, is dus niet waar.  

​

Gedurende het begin van de jaren tachtig van de negentiende eeuw probeerde een groep Schipperke-liefhebbers het ras te ‘reconstrueren’ of weer tot leven te wekken, omdat het als bijna uitgestorven werd beschouwd. Gedurende deze tijd werd de Schipperke beschouwd als een NATUURLIJK staartloos ras, en de vroege fokkers hebben de Schipperkes met de staart alleen gecoupeerd om het ras voor uitsterven te helpen behoeden. Het ras werd in België en andere landen geadverteerd als van nature staartloos (toen sommige vroege fokkers in Groot-Brittannië puppy's met staarten produceerden, doodden ze het nest in de veronderstelling dat ze op de een of andere manier straathonden hadden geproduceerd). Uiteindelijk begonnen de fokkers bij zichzelf toe te geven dat het ras nooit echt van nature staartloos zou zijn, en een Belgische dierenarts (Reul) schreef een artikel waarin hij de staartloze Schipperke tot "fraudeur" en "vervalst" verklaarde. Hun modestatus daalde hierna in veel landen. Niettemin had het ras voor zichzelf een kleine schare fans gecreëerd, er werd een club gevormd, er werd een standaard geschreven.

​

De honden worden geboren: ofwel volledig staartloos (anourie), ofwel met een stompje, een rudimentaire, korte, halflange of bijna volledige staart (brachyurie), ofwel met een lange volledige staart. Al in de middeleeuwen leed dit ras aan een genetisch defect dat leidde tot het ontbreken van een staart. Staartloze Schipperkes worden zelfs specifiek gefokt maar tegenwoordig wordt dit door de meeste fokkers afgewezen. 

​

In Nederland fokken zo goed als alle Schipperke fokkers met ouderdieren die beide in het bezit zijn van een volle staart. Logisch want in Nederland zijn er restricties op komst ten aanzien van staartloze honden dus moeten de fokdieren voldoen aan de gestelde criteria. Er zijn 3 combinaties mogelijk binnen het Schipperke ras: volle staart op volle staart, wat resulteert in volledige staarten. Bobstaart op volle staart, wat resulteert in gemiddeld 50% korte staarten. Bobstaart op korte staart, wat resulteert in gemiddeld 25% puppy's die hoogstwaarschijnlijk in de baarmoeder zullen sterven, 50% korte staarten, 25% volledige staarten. Veelal is dit dus een klein nest, waarvan 2/3 een korte staart heeft en 1/3 een volledige staart. Maar het blijft een feit dat dit betekent dat er met iedere combinatie in alle nestjes pups met een volledige staart kunnen worden geboren. De genenpool van dit ras is bijzonder klein en daarom zou het reden genoeg en wenselijk moeten zijn om als fokker te fokken met een pup afkomstig van een 'gemengde staarten' nest, mits uit dat specifieke nest een pup met volle staart wordt geselecteerd om hiemee in de toekomst de diversiteit van het ras te kunnen verhogen. Bedenk wel dat zonder deze staartloze Schipperkes de kans zeer aannemelijk zou zijn geweest dat dit mooie ras hiermee behouden is gebleven tegen het uitsterven.

​

​

​

De ruggengraat bestaat uit een reeks kleine botjes, wervels genaamd. De staart van de hond is het laatste segment van de ruggengraat en bestaat uit wel 23 kleine wervels. De normale staartlengte en het aantal wervels variëren aanzienlijk bij honden, maar het aantal binnen een ras kan gelijk zijn of met één of twee verschillen. De staartlengte is afhankelijk van het aantal staartwervels, dat aanzienlijk kan variëren per individu. De botten van een normale staart zijn groter aan de basis en lopen geleidelijk taps toe naar de punt, waardoor een puntige indruk ontstaat.

​

Een natuurlijke bobtail (NBT) is een hondenstaart die ongewoon kort groeit of volledig ontbreekt als gevolg van een genetische mutatie. Een korte staart met variabele lengte wordt ook wel brachyourie genoemd, en een volledig gebrek aan wervels wordt anourie genoemd . Bij een bobtail ontbreken enkele wervels; het uiteinde van de staart ziet er enigszins stomp uit. De mutatie die verantwoordelijk is voor het bobtailfenotype is bij veel rassen geïdentificeerd (maar niet alle bobtailrassen). De mutatie zit in het t-box-gen.

​

De overerving is autosomaal dominant, wat betekent dat wanneer een hond één kopie van de mutatie (heterozygoot N/T) erft, hij van nature een korte staart heeft. Honden met twee kopieën (homozygoot T/T) van het T-Box-gen sterven in de baarmoeder en worden geresorbeerd, wat resulteert in een kleiner nest. Puppy's die geboren worden met twee kopieën van het T-Box-gen, zullen ernstige anatomische afwijkingen hebben, waaronder Spina Bifida, die ernstig genoeg zijn om euthanasie te vereisen.

 

Deze mutatie voor kortstaartigheid werd oorspronkelijk ontdekt in de Pembroke Welsh Corgi, maar veroorzaakt  ook distincieve korte staarten in meerdere andere rassen, voornamelijk herdershonden en jachtrassen. Deze mutatie is niet de oorzaak van korte staarten bij bepaalde andere rassen, waaronder Spaniels, Schnauzers en Rottweilers. Een DNA test (Laboklin) helpt ook om vast te stellen of een hond gecoupeerd is of een natuurlijke korte staart heeft.

 

 

 

Normaal/niet aangedane hond (N/N):

De hond heeft twee exemplaren van het normale gen en heeft een normale staart.

​

Drager = heterozygoot (N/T): 

De hond draagt één kopie van het normale gen en één kopie van het mutante gen, de hond heeft van nature een korte staart. Heterozygote honden kunnen de mutatie met een waarschijnlijkheid van 50% doorgeven aan hun nakomelingen. 

​

Homozygoot voor de mutatie (T/T):

Deze bestaat niet en wordt als dodelijk beschouwd.

​

NBT:

NBT staat voor "Natural Bobtail", ofwel natuurlijke kortstaart, en komt voor bij bepaalde hondenrassen, zoals de Australian Shepherd. Het is een genetische eigenschap die resulteert in een kortere staartlengte, soms zonder volledige staartwervels. 

​

Wat is een NBT?

• Natuurlijke verkorting:

  Een NBT is een aangeboren, natuurlijke verkorting van de staart, veroorzaakt door een specifieke genetische mutatie. 

• Geen staartoperatie:                                                                                                                                            Honden met een NBT hebben geen gecoupeerde staart, maar een kortere staart van nature. 

• Genetische basis:

  Het gen dat de NBT veroorzaakt is een dominant gen, wat betekent dat als een hond het gen erft, de staart korter zal zijn. 

• Variatie in lengte:

  De lengte van de NBT kan variëren; sommige honden hebben een bijna volledige staart, terwijl anderen een zeer korte, stompachtige staart hebben. 

• Andere oorzaken:

  Soms kan een NBT ook een knik in de staart hebben, wat veroorzaakt kan worden door andere genen of gereguleerd DNA, niet alleen door de NBT-mutatie. 

​

​

​

​

​

​