​Als peuter, kleuter en puber was ik al 'verkikkerd' op alle dieren. Mijn ouders hadden altijd erg veel geduld met me zelfs als ze ondekte dat ik mijn salamanders en kikkers in het afwasteiltje van mijn moeder liet 'wonen', de vissticks uit de diepvries haalde om aan de reigers te geven en het brood uit de broodtrommel meenam om aan de vogeltjes en eendjes te voeren. Iedere gewonde vogel nam ik mee naar huis om persoonlijk door mij verzorgd en beter gemaakt te worden. Later heb ik op jonge leeftijd samen met mijn vader zijn duiven verzorgd omdat hij rugklachten kreeg. Ik had visjes, vogeltjes, konijntjes, cavia's en hamsters maar het verlangen naar een hond was groot. 

Eindelijk, toen ik 12 jaar oud was, kreeg ik mijn eerste hond. Swiebertje kwam uit een asiel en was een kruising van een Duitse Herder en Doberman Pincher. Vanaf dat moment is mijn leven nooit meer zonder honden geweest en had ik altijd wel een of meerdere honden aan mijn zijde. Door de jaren heen heb ik veel honden gehad van verschillende rassen. Meestal het 'sterke ras' omdat ik de voorkeur geef aan honden met een sterk karakter en een gezonde dosis eigen wil.
​
Rond het jaar 1998 ontdekte ik het bestaan ​​van de Ca de Bou en ik verloor mijn hart. Ik herinner het mij alsof het gisteren was. Na het lezen van een beschrijving van de Ca de Bou in een Hondenencyclopedie geschreven door Esther Verhoef, ben ik op zoek gegaan naar een Ca de Bou fokker en vond ik Eric Kamphuis. Eric was de eigenaar van de Westside Kennel, een van de eerste Ca de Bou Kennels in Nederland. Ik bracht hem een ​​bezoek en daar zag ik voor het eerst een Ca de Bou in het echt. Daarna bezocht ik regelmatig hondenshows om meer over het ras te zien en te leren want het idee om te gaan fokken ging knagen. De Ca de bou is in Nederland een zeldzaam ras, daarom heeft het enige tijd geduurd voordat ik mijn eerste en eigen Ca de Bou kon 'omarmen'. Eindelijk, in het jaar 2010 werd mijn droom werkelijkheid toen Ozzy werd geboren. Ozzy is gefokt door Kenny Robbers van Estrella's Kennel. Na Ozzy volgde al snel een vrouwelijke Ca de Bou, genaamd Hispania de Almallux, die ik importeerde vanuit Spanje, Mallorca, het land van herkomst van de Ca de Bou. Met heel veel toewijding, liefde en plezier hebben we een aantal prachtige Ca de Bou nestjes van het Spaanse type gefokt want daar lag onze stellige voorkeur.

Het gaat niet alleen om het uiterlijk van dit ras, maar vooral om het karakter. Het sterke karakter en de consequente opvoeding die daarbij hoort is en was voor mij een uitdaging. Maar naast dat sterke karakter is er het ‘zachte’ en de ‘tederheid’ voor degenen van wie hij houdt en die tot zijn familie behoren. Momenteel hebben we nog maar een Ca de Bou teefje, genaamd Chula. Chula bewaakt vol overtuiging huis en haard, zij is de oogappel van mijn man.















In 2013 werd mijn roedel uitgebreid met Pug Deshi, de stammoeder van onze bloedlijnen. Ik had al jaren ervaring met dit ras omdat mijn eerste mopshonden rond het jaar 2005 bij ons in huis werden geïntroduceerd. Toen ik mijn eerste mopshond, Rosco P. Coltrane kreeg wist ik meteen dat dit niet mijn laatste mopsje zou zijn. In de loop der jaren hebben we vele gezinnen blij kunnen maken met onze mopsenpups uit weloverwogen combinaties van geteste ouders.

Door het onterechte fokverbod in Nederland met betrekking tot de brachycefale rassen en de heksenjacht van de NVWA om al deze fokkers als criminelen te behandelen, disproportioneel te beboeten en aan de kaak te stellen, waren wij genoodzaakt te stoppen met het fokken van rasechte mopshondjes. We hopen nog steeds op een keerpunt, mocht dat in de toekomst inderdaad zo zijn, wie weet wordt er dan ooit weer een nestje mopsjes bij ons geboren. Gelukkig kunnen we nog steeds genieten van een aantal gepensioneerde mopsendames die tot onze grote vreugde nog in ons gezin leven.






















Nadat mijn zeer geliefde Ozzy op 13 januari 2023 overleed besloot ik te stoppen met het fokken van Ca de Bou's en te beginnen aan een nieuwe uitdaging, namelijk het fokken van Schipperkes. Feit blijft dat de klok doortikt en niet stilstaat. Gezien mijn leeftijd heb ik de bewuste keuze gemaakt voor het fokken van een kleiner ras. Na een overweging van twee jaar en het bezoeken van een aantal fokkers van diverse rassen werden we verliefd op de Schipperke. Inmiddels heeft in januari 2024 ons eerste Schipperke haar intrede gedaan en heeft zij de toepasselijke roepnaam Mirai gekregen, het Japanse woord voor toekomst. Op 8 januari 2025 is het Schipperke Team versterkt met Yumi en 2 december 2025 mochten we onze Nori bij de fokker ophalen. Mocht het geluk met ons zijn dan hopen we medio 2026 een teefje te verwelkomen uit Finland. Uiteraard zal ook bij dit ras de gezondheid en het karakter hoog in het vaandel staan en hopen we met deze teefjes mooie maar bovenal gezonde bloedlijnen te gaan opbouwen.


Ernan Koemans